ارزیابی عدالت فضایی در توزیع خدمات روستایی شهرستان های استان اصفهان

عدالت فضایی با آموزه­های انسانی و علمی، در حقیقت موجب بروز ضعف­ها و توان­های نواحی مختلف می­‌شود. از آنجا که بیشتر سیاست­های تخصیص و توزیع منابع ملی و منطقه­ای در کشور از طریق برنامه­ریزی متمرکز انجام می­گیرد، پژوهش حاضر در پی تحلیل عدالت فضایی خدمات روستایی در استان اصفهان است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و داده­های مورد نیاز با روش اسنادی گردآوری شد. این پژوهش با به‌کارگیری 8 شاخص خدمات روستایی متشکل از 77 معرف، انجام گرفت. داده­ها با نرم­افزارهای SPSS و Excel تجزیه‌وتحلیل شد. روایی شاخص­ها با تحلیل عاملی تأییدی انجام گرفت. سپس، به‌عنوان ورودی مدل تاکسونومی عددی با نرم­افزار GIS به‌صورت نقشة طراحی شد. در این پژوهش شهرستان­ها از نظر توزیع خدمات روستایی به سه گروه عادلانه، نسبتاً عادلانه و ناعادلانه تقسیم شد. نتایج نشان‌دهندة وجود نابرابری در پراکنش خدمات بود و نشان داد خدمات روستایی به­طور عادلانه در سطح شهرستان­های استان اصفهان توزیع نشده است. به‌عبارت دیگر، در نقاط کم‌جمعیت تمرکز مراکز خدماتی و در نقاط پرجمعیت­تر کمبود خدمات­رسانی مشهود است و در توزیع خدمات روستایی در استان اصفهان هیچ توجهی به عامل بسیار مهم جمعیتی نشده است.